Als het jaar zo langzaam ten einde gaat
en je verwonderd over de puinhoop staart,
achtergelaten door een bende ratten,
is het eigenlijk niet te bevatten,
dat je nog fier overeind staat.

Van binnen kapot, verscheurd,
de tranen bloedrood gekleurd.

Als het jaar zo langzaam ten einde gaat
en je over de puinhoop staart.

Geen goed of geld, kan al het geweld
ooit verzachten, slechts een lijdzaam wachten,
op een betere tijd, die vast en zeker verder glijdt
en je over de achtergelaten puinhoop kijkt.

De hoop is hoe goedkoop het ook moge klinken,
het baken dat de moed niet zal laten zinken,
in het moeras van de puinhoop achtergelaten.

Kom mijn vriend, we moeten eens praten,
over de puinhoop achtergelaten.